Het was bijna kerst op het eiland van Sodor. Er lag sneeuw en alle locomotiefjes moesten hard werken. Maar dat vonden ze allemaal niet erg.  trok als vanouds de exprestrein, en  bracht met de posttrein alle post rond . bracht samen met Annie & Clarabel alle mensen veilig thuis. Zoals elk jaar verheugden de locomotiefjes zich op kerstavond. Want ieder jaar organiseerde lady Kitty een kerstdiner. Dan mochten alle mensen naar haar huis ver in de heuvels komen om te genieten van allemaal lekkere dingen. En alle locomotieven mochten dan op het station bewonderd worden. Een waar Treinen-paradijs.

  “Peep peep” riep   ondeugend naar ,  “schiet eens op, ik heb haast, ik moet nog naar de wasstraat” . mopperde wat en liet zijn stoomfluit hard klinken.

S’middags stonden alle locomotieven ongeduldig te wachten voor een wasbeurt in de wasstraat.

Toen hoorde ze boven hun een geluid. Het was   “Er is iets verschrikkelijks gebeurd!!. De toegangsweg tot het huis van lady Kitty is door de storm en sneeuw dicht. Er kan niemand door. Er liggen bomen en rotsblokken op de weg en de weg is helemaal verschoven. Er is zelfs geen plek voor mij om daar te landen.  Het kerst diner kan daarom niet doorgaan!”

& schrokken van dit nieuws maar ze besloten direct om te gaan helpen. Zij overlegden met hun machinisten en die belden gelijk met de dikke controleur. Deze vond het ook een goed idee en dus gingen ze beiden snel op pad. met een aantal goederenwagens naar de mijn en reed met een goederenwagen naar westkant van het eiland.

Toen hij aankwam zag hij hard bezig om zand opzij te schuiven. “Terence” piepte , “We hebben je hulp nodig voor de weg van lady Kitty”, De machinist van vertelde het verhaal aan de machinist van . Natuurlijk gaan we helpen bromde , “maar…. ik kan alleen maar schuiven. Als er rotsblokken liggen dan zijn deze te zwaar voor mij..” "Dat weet ik", riep , "daarom hebben we nog meer hulp gevraagd” Dus kom maar snel op mijn trein.”

 Voorzichtig legden de werkmannen twee planken neer zodat de platte goederenwagon op kon rijden. wiebelde alle kanten op maar uiteindelijk stond hij stevig op de wagen. vertrok gelijk richting het station bij Lady Kitty.

 Ondertussen was aangekomen in de mijn. liet zijn stoomfluit hard horen zodat iedereen wist dat hij er was. “ Waar is Thumper?” Thumper was druk bezig om rotsblokken kapot te maken toen de werkmannen hem riepen.  Hij hoorde het verhaal en reed gelijk hortend en stotend de trein van op. De werkmannen maakten Thumper stevig vast en vertrok.

  & kwamen op het zelfde moment aan bij het station dat het dichts bij Lady Kitty’s huis lag. Terence & Thumper gingen gelijk vol energie aan het werk.  Binnen enkele uren was de weg weer helemaal vrij.

 Gelukkig zij Thomas tegen dit hebben we goed opgelost. Maar ze waren nog niet klaar…...

Want ondertussen was gekomen. Zij zou de mensen brengen naar het huis van Lady Kitty. Maar er was nog een probleem. De weg zat nog zo vol met kuilen en hobbels dat er niet overheen kon rijden. Toen had nog een heel goed idee. Hij fluisterde dit in het oor van zijn machinist en ze gingen gelijk op pad. Wat zouden ze nu gaan doen? Ze gingen George de Stoomwals halen. Die kom natuurlijk de weg weer helemaal glad maken. George stond bij de remise in een schuur.

Toen daar aankwam wilde echter George niet helpen. "Ik houd niet van treinen dus ik ga ze zeker niet helpen"."Maar je moet" riep . "Ik heb geen zin", mopperde" George, "en ik doe het niet". Daar stonden ze dan. 

Maar daar kwam de dikke controleur aanrijden. Toen hij hoorde wat er aan de hand was klom hij op een kist en zei met een zware stem tegen George: “George, er zijn bepaalde dagen dat je niet mag zeuren, en van deze dagen is de dag voor kerstmis. Dus ik wil nu dat je niet zeurt maar gewoon direct kom helpen”. "Ok"; mopperde George, "zet me maar op die domme trein”.

 Maar dat was nog niet zo eenvoudig want George was heel zwaar. Toen dat eindelijk gelukt was de trein te zwaar en kreeg hem niet van zijn plek. "O nee" dacht , "nu mislukt het alsnog". Maar toen hoorde hij in een keer een vrolijk gepiep. Het was "Kom op Thomas", riep , "samen lukt het wel". En werd gekoppeld aan de achterkant van de trein. begon te trekken en te duwen en samen kregen ze de trein in beweging.

En dus kwamen ze op tijd bij het station waar George mopperend en klagend direct aan het werk ging. En ja hoor de weg werd snel weer goed voor , zodat zij de mensen eindelijk bij lady Kitty kon brengen. En dus kon iedereen uiteindelijk genieten van het jaarlijkse kerstdiner en de mooie treinen show bij het station. Alle mensen waren erg trots dat zij woonden op het eiland waar er zulke nuttige locomotieven zijn!

Vrolijk kerstfeest!